Yπήρχε μια εποχή, όπου η παρουσία των ηθοποιών στην όμορφη γαλλική πόλη των Καννών, προκαλούσε μεγάλο παροξυσμό.Ίσως γιατί το star quality που είχαν τότε, ήταν διαφορετικό.
Η Brigitte Bardot ήταν μια τέτοια περίπτωση.
“Μετά το ‘Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα’ έγινα διάσημη. Δεν μπορούσα πια να βγω στο δρόμο. Οι γυναίκες με μισούσαν… Αναγκάστηκα να ζήσω περιχαρακωμένη για πολλά χρόνια”, έλεγε η Brigitte Bardot στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, εξηγώντας την απόφασή της να αφιερωθεί στον αγώνα της για την προστασία των ζώων και να αποσυρθεί στη βίλα του Saint Tropez.
Είχαν περάσει ήδη επτά χρόνια και κάτι, από το 1973, που είχε αποσυρθεί από τον κινηματογράφο. Πολύ νωρίς για μια γυναίκα σαν κι εκείνη…
Την πιο κολακευμένη, καλοπληρωμένη, αλλά και ταυτόχρονα αμφισβητημένη σταρ του γαλλικού κινηματογράφου. Από την αρχή κιόλας της καριέρας της, αυτό που της αμφισβητήθηκε- ακόμα και από τον ίδιο τον Roger Vadime, ο οποίος την ανέδειξε – ήταν οι υποκριτικές της ικανότητες. Κάποιες όμως από τις σαρανταεπτά ταινίες που γύρισε, όπως “Όσα δεν έσβησε ο άνεμος”, “Ιδιωτική ζωή”, “Η περιφρόνηση”, “Το κopίτσι της ακολασίας”, εξακολουθούν να προβάλλονται στις κινηματογραφικές αίθουσες. Και αυτή είναι απόδειξη πως η Bardot μπορούσε να παίξει…
To 1952, παντρεύεται τον Γάλλο σκηνοθέτη Ροζέ Βαντίμ, ο οποίος θα την κάνει διάσημη, τέσσερα χρόνια αργότερα με την ταινία “Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα” (“Et Dieu… crea la femme”). Η ταινία λογοκρίθηκε σε μεγάλο βαθμό στην Αμερική. Η Μπριζίτ υποδύεται μια σeξoυαλικά απελευθερωμένη γυναίκα που κατοικεί στην πόλη της Νότιας Γαλλίας, στο Σεν Τροπέ. Ο Βαντίμ οριοθετεί με τα παρακάτω λόγια το χαρακτήρα της:
“Ήθελα διαμέσου της Brigitte, να αναπαραστήσω το κλίμα της εποχής, η Juliette είναι ένα κopίτσι των καιρών της, που αποτινάσσει κάθε συναίσθημα ενοχής, κάθε ταμπού που της επιβάλλει η κοινωνία και της οποίας η σeξoυαλικότητα είναι παντελώς απελευθερωμένη. Στην προπολεμική λογοτεχνία και τα φιλμ, θα την είχαν χαρακτηρίσει πόpνη.
Στην εν λόγω ταινία, είναι μια πολύ νέα γυναίκα, γενναιόδωρη, καμιά φορά ανισόρροπη και τελικά ασυγκράτητη, που δεν έχει καμιά άλλη δικαιολογία παρά τη γενναιοδωρία της.”
Σήμερα, οι εμφανίσεις των σταρ στο κόκκινο χαλί του φεστιβάλ των Καννών είναι εντυπωσιακές και πάντα προκαλούν το θαυμασμό.
Ωστόσο, υπήρχε μια εποχή, όπου η παρουσία των ηθοποιών στην όμορφη γαλλική πόλη προκαλούσε μεγάλο παροξυσμό.
Ισως γιατί το star quality που είχαν τότε, ήταν διαφορετικό.
Η Brigitte Bardot ήταν μια τέτοια περίπτωση. Το 1953 ήταν η χρονιά που έκανε το ντεμπούτο της στο φεστιβάλ . Εκείνη η μικρή, πανέμορφη στάρλετ, κατάφερε να επισκιάσει μεγάλες ντίβες της εποχής. Οι paparazzi την φωτογράφισαν να κάνει ηλιοθεραπεία δίπλα στον Kirk Douglas. “Δεν έχω ποτέ δει ένα τέτοιο” έλεγε εκείνος, χαμογελώντας.
Η Brigitte παραβρέθηκε στο Φεστιβάλ και τις επόμενες χρονιές, κάνοντας τα πλήθη να παραληρούν στο πέρασμά της…
Aλλωστε, η Bardot αποτελεί έμβλημα της γυναικείας χειραφέτησης και σeξoυαλικής απελευθέρωσης, ελεύθερη και προκλητική ενζενί, γυναίκα – παιδί, σύμβολο του σeξ, ιέρεια και μούσα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της εποχής της…
Πηγή :klik
