Μια μικρή οθόνη με δείκτες, να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν, άνθρωποι πάνε κι έρχονται, ζωές χτίζονται, συνειδήσεις γκρεμίζονται. Ένα Avatar με παντοδυναμία, ένα χρηματιστήριο νοσούντων αξιών. Ένα παράλληλο σύμπαν όπου δημιουργούνται προσωπικότητες με φανταστικές ιδιότητες σε έναν αγώνα να πείθους για κάτι που δεν είναι.
Βουτηγμένοι τόσο βαθιά στη ψευδαίσθηση, πείθουν ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό, διαστρεβλώνοντας κάθε αλήθεια. Χάνονται μέσα στο λαβύρινθο του φανταστικού μπερδεύοντας την πραγματικότητα με το ψέμα. Αυτό που πραγματικά είναι με αυτό που θα ήθελαν να είναι. Άλλωστε είναι πιο εύκολο να υποδύεται κάνεις έναν ρόλο από το να κοπιάσει να γίνει ο ρόλος.
Ο θίασος μεγάλος και τα εργαλεία πολλά (Facebook, Instagram, Tik – Tok κ.α.), μα το κοινό ακόμα μεγαλύτερο. Κεντρική σκηνή μία οθόνη, όπου μέσα της διαδραματίζεται το έργο της ζωής τους, (γάμοι, βαφτίσεις, χωρισμοί, θάνατοι και νέες γεννήσεις).
Μέσα σε αυτή γεννιούνται έρωτες, πάθη, μίση, φιλίες και έχθρες. Μαζί με ψεύτικες ταυτότητες και ταλέντα ανύπαρκτα. Παράλληλοι βίοι, για ένα τεράστιο ΕΓΩ, κύρια αίσθηση η εγωπάθεια, ο εγωκεντρισμός και η καμουφλαρισμένη μιζέρια.
Το σύνδρομο του ξέρεις ποιος είμαι εγώ, κοίτα με, μιας κι εγώ δεν αντέχω να με κοιτάξω.
Κι όταν συναντήσουν κάποιο αγνό κι αληθινό διαμάντι, το βαφτίζουν άνθρακα και το απομονώνουν με συνοπτικές διαδικασίες, μη και τους λερώσει το φωτοστέφανο της κορώνα τους.
Όλη η ψυχοπάθεια μιας κοινωνίας μέσα σε μια μικρή οθόνη, με ένα μικρό φωτάκι που αναβοσβήνει ειδοποιώντας για κάθε νέο κρούσμα εγωκεντρισμού. Όλη η ατομική αξία εξαργυρώνεται με χεράκια που φέρουν ανασηκωμένους αντίχειρες, καρδούλες και emotions. Όσο πιο πολλά μαζεύει κάνεις, τόσο ανεβαίνει και η αξία του Avatar του, στο χρηματιστήριο των ψευδαισθήσεων.
Κι αν δεν πετύχει ο στόχος, ο επιθυμητός αριθμός αποδοχής και likes, τότε η προσωπική κι ατομικη αξία των πρωταγωνιστών, πέφτει κάτω του μηδενός. Με κύρια χαρακτηριστικά και συναισθήματα την απόρριψη και την κατάθλιψη. Αυτοδηλητιριαζόνται με μόνο αντίδοτο στο δηλητήριο, τα φίλτρα στα ψεύτικα χαμόγελα.
Πέφτουν ξανά στην αρένα, κυνηγώντας το τέλειο post, φώτο, ρήση, σε μία αναζήτηση αναγνωρισιμότητας και περισσότερων like, για ιδιότητες που δεν έχουν και ταλέντα που δεν κατέχουν.
Άρχοντες του πληκτρολογίου και της φιλτραρισμένης εικόνας, ξεχνώντας πως εκεί έξω υπάρχουν και αυτοί που τους γνωρίζουν και τους ξέρουν ποιοι πραγματικά είναι. Κι αν καμιά φορά τύχει και συναντηθούν οι διαδικτυακοί τους δρόμοι, αποστρέφουν το βλέμμα σε μία μυστική συμφωνίας ομερτάς στην κοινωνική παραφροσύνη κατασκευής ειδώλων.
Η μεγαλύτερη ειρωνεία του διαδικτύου είναι ότι ο θανών δε θα μάθει ποτέ πόσα like πήρε ο θάνατος του…
