Με τους χιμπατζήδες έχουμε 95-98% ίδιο dna. Βιολογικά, οι χιμπατζήδες είναι πιο συγγενικό είδος με εμάς, τους ανθρώπους, από ότι είναι με τους γορίλες. Είναι ένα από τα λίγα είδη ζώων που χρησιμοποιούν εργαλεία, και είναι το μόνο είδος που χρησιμοποιεί τα εργαλεία αυτά για τόσους πολλούς σκοπούς. Όταν παίζουν, γελάνε, και έχουν παρόμοιους τρόπους επικοινωνίας με εμάς. Αγκαλιαζονται, φιλιούνται, πιάνονται χέρι χερι και γαργαλάει ο ένας τον άλλον. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα άπειρα πράγματα που κάνουν το ζώο αυτό τόσο εκπληκτικό. Οι χιμπατζήδες ζουν στην Αφρική. Μόνο. Και είναι είδος προς εξαφάνιση, δυστυχώς, όπως και πολλά άλλα ζώα. Το φυσικό τους περιβάλλον όλο και στενεύει, και φταίμε εμείς, και αν συνεχιστεί αυτό με τους ίδιους ρυθμούς, κάποια στιγμή δεν θα μείνει τίποτα. Τίποτα απολύτως. Μόνο μερικοί χιμπατζήδες σε αιχμαλωσία, σε ζωολογικούς κήπους τού κόσμου, που τους μετονομαζουμε “πάρκα” για να νιώθουμε καλύτερα, και θα πηγαίνουμε βόλτα εκεί τα παιδιά μας για να τους δείξουμε όλα αυτά που θα έχουμε καταστρέψει. Ο θάνατος του χιμπατζή στο Αττικό ζωολογικό πάρκο δεν είναι το μόνο θλιβερό τής όλης ιστορίας. Θλιβερό είναι ότι ένα τέτοιο ζώο καταδικαστηκε να ζει σε αιχμαλωσία, επειδή το αποφασίσαμε εμείς, και ακόμα πιο θλιβερό είναι ότι είμαστε πλέον ο μοναδικός κίνδυνος για άγρια ζώα σαν αυτόν, είτε βρίσκονται στα “πάρκα” μας, είτε στο φυσικό τους περιβάλλον.
Πηγή: Save a Greek Stray
